Thermoskan en kop met ijzeren rietje?!

We waren Brazillië nog maar net uit en de eerste vragen hadden we al weer...!

1 Wat drinkt iedereen toch uit die kop met dat ijzeren rietje?

En 2 waarom houd iedereen die thermoskan onder z’n arm en kop in de hand bij iedere bezigheid die ze uitvoeren (auto rijden, lopen, boodschappen doen enzv) (het lijkt wel een deel van hun lichaam).

We zijn er nog niet helemaal achter maar wat we wel weten is dat ze het zowel in Argentinië als in Uruguay drinken. En dat er groene kruiden in het kopje zitten en waarschijnlijk heet water in de thermoskan.

En dat ze het de hele dag door drinken; mannen/vrouwen/jongeren/opa’s/oma’s.

En je denkt misschien vraag het dan.., maar dat is weer een ander verhaal want na een inimini beetje met Portugees uit de voeten te kunnen, spreken ze hier nu allemaal Spaans... En dan ook echt alleen Spaans... Weer een nieuwe uitdaging dus hihi.

We zijn ondertussen  na een paar dagen Argentinië, alweer in Uruguay beland.

We hebben hier in Uruguay nu ook voor het eerst Couchsurfing uitgeprobeerd (dan slaap je bij een lokaal iemand thuis helemaal gratis).

Wij verbleven in Salto net over de grens bij een hele lieve wat oudere vrouw die alleen maar Spaans sprak haha (meteen aan de bak).

We hadden helemaal onze eigen kamer in haar huis, ze legde vanalles uit over wat we in de omgeving konden doen (gelukkig was ze erg geduldig met ons niet Spaans sprekende mensen😅) en ze had een typische Uruguayaanse lunch voor ons gemaakt ( rijst met gepaneerde rundvlees).

We zijn in Salto naar de warm water bronnen geweest en hebben een heerlijk relaxt dagje gehad. Verder hebben we de volgende dag vooral rondgelopen in het stadje. En savonds toen we terug kwamen was er opeens een soort mini carnavals optocht (schijnbaar om alvast te oefenen zei die vrouw, want in Uruguay hebben ze hier heel lang carnaval en het zou bijna beginnen).

Vanuit Salto zijn we doorgegaan naar Tacuarembo en verbleven we niet in het stadje maar op een boerderij op het platte land in the middle of no where. De omgeving is een soort van stukje terug in de tijd met veel mensen die ter paard rond rijden en ook vooral de oudere die rondlopen in boer/cowboy achtige kleding.

Ook weer een andere ervaring, heerlijk rustig en ook weer ander soort mooie natuur om te zien. En natuurlijk alle boerderij dieren. Morena de kleine puppy was mijn favoriet. We sliepen in een soort herberghostel, helemaal voor ons alleen aangezien we de enige gasten waren. We konden niet even naar de supermarkt ofzo dus aten we op de boerderij (door de boer geslachte koe, vegetarische pannenkoekjes, oud brood met mayo en salade(met een wormpje hihi)).

Verder hadden ze een zwembad met terras met een mooi uitzicht over het boeren landschap. De ervaring was leuk maar na 1 dagje was het weer genoeg rust en gingen we weer door.

Op naar Montevideo,de hoofdstad van Uruguay.

De route van Tacuarembo naar Montevideo duurde ongeveer 5 uurtjes en ging helemaal door het midden van Uruguay met prachtige landschappen (met vooral veel koeien, schapen, paarden en struisvogels in de wei) 

In Montevideo zaten we weer in een gewoon hostel in de stad. En in hostels heb je vaak een gedeelde keuken dus na het stadje eerst even de prijzen van de restaurants (heeel prijzig hier) en het stadje zelf wat verkennen, de ws wegbrengen naar een wasserette  en daarna boodschappen gaan doen (nog steeds prijzig/duurder als in Nederland). En dan zelf koken in de gedeelde keuken. Het werd rijst, zwarte bonen en aubergine met paprika in kippenbouillon. Dit bleek een succes en we hebben er ieder 3 maaltijden van kunnen eten uit een doormidden geknipte waterfles hihi (je wordt hier vindingrijk).

S’avonds naar het strand gelopen en daar ons zelfgemaakte avond eten gegeten en later nog wat meer rondgelopen richting het centrum.

Wij hadden inmiddels een auto gehuurd om hierin een weekje in rond te trekken samen met nog een Braziliaanse jongen die we in ons hostel hadden ontmoet. Dus volgende morgen vroeg op en op naar weer een nieuw avontuur.

Liefs van uit Montevideo xxx

Ps. Foto’s komen weer later want we hebben echt amper goede WiFi kunnen krijgen.

Hopelijk met een beetje geluk kan ik dit reisverhaal nog net plaatsen😃